Matthijs stopt met De Wereld Draait Door. En daarmee komt er waarschijnlijk ook een eind aan het programma zelf. Of er moet een talentvolle rapper opstaan die in tien seconden vijftien gasten kan aankondigen. Wat heeft Matthijs met zijn programma gedaan voor wetenschappers?

1: Aandacht

Je kunt veel zeggen over DWDD, maar het heeft -ook buiten de spin-off DWDD University- veel aandacht voor wetenschap. In het team van DWDD zit zelfs een wetenschapsredacteur. Dat lijkt vanzelfsprekend. Toch heeft de veel grotere redactie van de NOS géén wetenschapsspecialist. Vond NOS-baas Marcel “wetenschap-is-ook-maar-een-mening” Gelauff niet nodig. Veel aandacht dus. En de kwaliteit? Toen Matthijs de maanlanding zag, was hij acht jaar oud. Zijn enthousiasme voor de wetenschap is op dat moment gestold. Net als zijn begrip. Dat maakt hem tot een goede vertolker van de vragen van de gemiddelde kijker. 

2: Voetstuk

Zodra er een wetenschapper aanschuift, wordt Matthijs ineens een gewone sterveling, een eenvoudige schoenenlapper en iemand die er met zijn boerenverstand nauwelijks bij kan. Je krijgt als (jonge) kijker het idee dat het makkelijker is om succesvol politicus, topsporter, acteur of cabaretier te worden -want die mensen worden als gelijke benaderd- dan wetenschapper.  

Aankondigen dat wetenschap heel ingewikkeld is, helpt niet echt voor het publiek begrip. Gelukkkig is de vaart van een gesprek belangrijker dan daadwerkelijk iets begrijpen van wat er wordt gezegd. Daar kan tafeldame Halina Reijn over meepraten. Toen Vincent Icke het discrepantieprobleem van Erdős uitlegde vertolkte zij wat iedere niet-wiskundige allang dacht. Kijk even naar de beelden:

3 Beeldplicht

Ja, we zagen het net al: Matthijs zei “mond dicht” tegen Halina. Matthijs wil graag korte filmpjes in kunnen zetten tijdens een gesprek. In het beste geval kan een fragment iets uitleggen wat niet in woorden is te vatten, in het ergste geval zijn het dertig seconden voor iets wat je ook kunt vertellen in zes woorden. Beeldfragmenten zijn ook een uitgelezen manier om het eind of het begin van een onderwerp aan te geven. We hebben het allemaal gezien. Het gesprek kan nu beginnen, of stoppen.